Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sumenda potius quam expetenda. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Duo Reges: constructio interrete. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. At coluit ipse amicitias. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Graccho, eius fere, aequalí? Quis est tam dissimile homini. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Efficiens dici potest.

Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Que Manilium, ab iisque M. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.

• Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.
• Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
• Maximus dolor, inquit, brevis est.
• Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;

A mene tu?

Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest.

Idem adhuc;

Sed residamus, inquit, si placet.

Bork

Satis est ad hoc responsum.

Non semper, inquam;

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur,
unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum,
quae sunt aut animi aut corporis;

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior
potest.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quis istud, quaeso, nesciebat? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Beatus sibi videtur esse moriens. Inquit, dasne adolescenti veniam? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

1. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
2. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
3. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
4. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.